Vistrip Chalkstreams 2005

Vistrip Zuid Engeland 16-22 oktober 2005
 Met Ben Bod, Dick Laarman, Jan Tijs Meijer, Jan te Moller, Peter te Moller en Gert Sluis

Chalkstreams, een belevenis.
Het was een prachtige zondagochtend, 16 oktober. Zo mooi, dat de Belgen nog een keer massaal het strand opzochten. Ze reden ons net nog niet in de weg. Ons doel was  mooier. Via Calais naar Engeland om een weekje te gaan vissen in de fameuze chalkstreams.

Ben Bod had alles weer op zijn eigen, nauwgezette wijze geregeld. Dan kun je er ook zeker van zijn dat aan alles is gedacht. Zondagavond arriveren we in South Newton, een dorpje op ongeveer vijf kilometer van Salisbury. We verblijven in Old Mill House, een als B&B ingerichte oude molen, waar Maggie ons gastvrij onder haar hoede neemt.

Maandag zijn we vroeg wakker. Geen wonder als je mag gaan vissen in wellicht de mooiste rivieren van Engeland. Twee dagen eerder was het forelseizoen gesloten. Maar op vlagzalm mag nog steeds gevist worden. Het mooie daarvan is dat ook de prijs voor een vergunning veel lager is. Mike Tebbs, leden-secretaris van de Engelse Grayling Society, had een programma voor ons samengesteld. Onder de naam Fishing Secrets, biedt hij Chalkstream Fly Fishing Holidays aan. Nu was het collegiaal overleg met Ben.

Hij begeleidt ons naar de eerste rivier, de Avon in Lower Woodford. We parkeren in een weiland achter zo’n typisch Engels landhuis. Mike verdeelt ons over de verschillende beats en onze vliegen worden losgelaten. De Avon is daar een redelijk brede rivier, met wierbedden en allerlei stroompjes en poelen. Even rustig kijken en al snel laten de stijgende vlagzalmen zich zien. En vangen.

Aan het eind van de dag hebben we 80 vissen gevangen, voor het merendeel vlagzalmen, maar toch ook een tiental forellen. Nagenoeg allemaal op droge vliegen; kleine cdc’s op haakje 19, klinkhamer, zwart miertje en sedge. Voldaan drinken we wat pints in de plaatselijke pub.

De tweede dag gaan we naar de Test in Wherwell. Een zo mogelijk nog mooiere rivier. Het water is kristalhelder, je ziet overal vis, vaak ook van flink formaat. Het vissen moet daarom heel voorzichtig gebeuren. Als we dat eenmaal door hebben, gaat het uitstekend. Meer dan honderd vissen, met vlagzalmen van ruim 30 centimeter en forellen van meer dan 40. Ook nu weer droge vliegen. Als ze maar niet te groot zijn.

Vol verwachting gaan we op de woensdag weer naar de Test. Nu in Timsbury, een leuk dorpje in het mooie landschap. De Test is daar veel breder en er drijft hier en daar wat gras. Het weer is omgeslagen, het is fris, het waait en het regent. Jonathan, de riverkeeper legt ons uit waar we kunnen vissen. In de rivier zelf en in een parallel lopende carrier. Die carriers werden vroeger door de boeren gebruikt om het land van voldoende water te voorzien. We beginnen te vissen, af en toe schuilend voor wat stevige buien. Tegen het eind van de ochtend komt er meer gras in de rivier. Kennelijk is men stroomopwaarts aan het maaien. Grote plukken groen maken het vissen nagenoeg onmogelijk. Pech dus. We krijgen ook nog een onweersbui op de kop en besluiten te stoppen. Score die dag, zeven vissen, wel allemaal van goed formaat.

In de avond bezoeken we de Rod Room van de Piscatorial Society als gasten van  Robin Mulholland, lid van de Society en oud voorzitter van de Grayling Society. Robin toont ons trots de historische stukken van deze bijna 150 jaar oude vereniging. Honderd jaar oude opgezette vissen, een enorme snoek, barbelen, zeelt en natuurlijk vlagzalm en forel. Prachtige tekeningen van insecten, schilderijen en een uitgebreide collectie visboeken. Mooi om te zien welk een plezier de leden al zo lang aan vliegvissen beleefden en beleven. Maar ook om te horen wat men inmiddels weet over de vissen, de rivieren en hoe de leden bijdragen aan een goed beheer.

Na enige aarzeling gaan we donderdag toch weer naar de Test, een andere stretch in Timsbury. Er drijft nog wel gras in de rivier, maar veel minder dan de vorige dag. Soms zie je zelfs tussen het gras een vis stijgen. Ook hier is weer een carrier. We vangen een paar, wel grote, vissen in de rivier, maar het is de carrier die de echte sport levert. Op de knieën benaderen we het water. Dat levert in totaal ruim tachtig vissen op, waarvan heel wat boven de veertig centimeter. Ben vestigde hier een persoonlijk record met een forel van 49. Het weer is opgeklaard en de droge vlieg werkt weer. Dick scoorde die dag vooral met de Dark Kyll. Peter en Jan bleven vooral trouw aan hun sedges.

Van de vrijdag heb ik alleen de verhalen. Ik moest die dag helaas terug naar Nederland. De Itchen in Winchester blijft dus nog op mijn verlanglijstje. De rivier is het neusje van de zalm. Daar moet je gevist hebben.

Twee man mogen waden. De anderen vissen vanaf de oever.  Bijna zestig vissen worden gehaakt in het heldere water. Weer zijn vooral de kleine droge vliegen die het werk doen. Dat hoort natuurlijk ook zo. Ik heb niets tegen vissen met nimfen. Maar als je deze rivieren mag bevissen, dan is dat met de droge vlieg het allermooist.

Terugkijkend hebben we een fantastische week gehad. Voortreffelijk georganiseerd door Ben Bod en Mike Tebbs. En liefdevol verzorgd door Maggie van Old Mill House. Van haar man hoorden we onder een whisky dat zij Russisch bloed heeft. Vandaar waarschijnlijk die gastvrijheid.

Gert Sluis, oktober 2005