Een week aan de chalkstreams
Het was een grote delegatie van de Nederlandse afdeling van de Grayling Society die op 19 oktober, voor de jaarlijkse visstrip, naar Zuid Engeland reisde. Maar liefst negen deelnemers, terwijl andere jaren het maximale aantal zes bedroeg. Dat zegt ongetwijfeld iets over de aantrekkelijkheid van de chalkstreams waarin we gingen vissen. Toch misten we bekende gezichten; op de eerste plaats natuurlijk de in dit voorjaar plotseling overleden Ben Bod, de man die deze trips altijd met zoveel zorg en precisie regelde. En er vervolgens zelf ook met volle teugen van genoot. Jan te Moller bleef dit jaar thuis om de vijftigste verjaardag van zijn huwelijk met Dora te vieren.
Mike Tebbs, membership secretary van de Grayling Society Engeland, had ons geholpen bij het vinden van accommodatie en het samenstellen van een bijzonder interessant visprogramma. We ontmoetten hem en zijn vrouw die zondagavond, even na zessen, in The Swan Inn in Stapleford. Onder het genot van een pint en een goede maaltijd voorzag Mike ons van alle nodige gegevens. Tot in de puntjes uitgewerkt met de precieze locaties, routebeschrijvingen en contactpersonen van de besproken rivieren.
Na een stevig ontbijt op de maandagochtend – altijd weer even wennen aan zo’n full English breakfast – vertrokken we naar Wherwell. Bij de White Lion ontmoetten we Robbie, de riverkeeper van het deel van de Test dat we die dag zouden bevissen. Na een korte uitleg verdeelden we ons over de verschillende beats en begonnen te vissen.
De Test daar is een mooie rivier, helder water en met wierbedden. Er stond behoorlijk wat wind, waardoor het casten extra aandacht vereiste. De kunst was goed kijken of je stijgende vis zag, daar heel voorzichtig naar toe gaan en aanwerpen met een klein droog vliegje. Dat leverde behoorlijk wat vis op. Zelfs in de namiddag toen het vanaf een uur of drie constant bleef regenen. Maar ook met de nimf werd goed gevangen, zeker in de diepe pools waar de vis zich niet liet verleiden naar de oppervlakte te komen.
De volgende dag werden we in drie groepen verdeeld; twee man gingen naar de Kanara beat van de Itchen, twee naar de Lower Mill beat in Longparish van de Test en de overige vijf visten in de Itchen bij Hockley. Het was inmiddels een stralende dag met veel zon.
Hubert van Bavel en Gerrit van Middelkoop waren succesvol in de Kanara beat, vooral met de nimf. De broers André en Gerrit Hoek hadden een mooie dag met veel vis op de droge vlieg bij Lower Mill, een prachtig stukje rivier dat langs en door de tuin van een groot landhuis stroomt. In Hockley was het moeilijker vissen; er was weinig stijgende vis, maar Rob Dings wist toch diverse mooie vlagzalmen en forellen aan de haak te krijgen met zijn black Robin nimf.
Woensdag gingen we bijtijds op weg naar Timsbury, een kleine veertig kilometer van Stapleford, waar we overnachtten. De Test is daar behoorlijk breed, er zijn ook enkele carriers die goed te bevissen zijn. Een aantrekkelijke plek, ook voor vissers met de vaste stok. Een goede werptechniek was daar erg nuttig. Vanwege de hoge brandnetels en bosjes achter je, de overhangende bomen, maar vooral vanwege het feit dat de mooiste vissen bijna aan de overkant op vijfentwintig meter of meer stegen. Het was wat zoeken, maar de moeite werd beloond met mooie vissen, André Hoek haakte zelfs een forel van boven de vijftig centimeter op een grote meivlieg.
Een bijzonder fraai stuk rivier is de Lower Itchen Fishery in Southampton. Zeer goed onderhouden, met allerlei bochten en stroomversnellingen. En vol met grote, gezonde en sterke vissen die, door het heldere water, vaak heel zichtbaar waren.
Een paradijs dus voor de vliegvisser. Er stond die dag een sterke wind, waardoor het vaak moeilijk was je lijn onder controle – uit bomen en struiken – te houden en de vlieg op precies de goede plek te krijgen. Toch heeft ieder een fors aantal vissen gevangen, zowel droog als met de nimf.
Op de vrijdag herhaalden we hetzelfde programma als op dinsdag, alleen in een andere opstelling. De resultaten waren ongeveer hetzelfde, zij het dat we op die dag met name in de Test wat meer last hadden van los drijvend wier als gevolg van maaien.
De avond sloten we af met een heerlijk en gezellig diner in de Dove Inn in Corton. Een aanrader van Mike Tebbs die zich met zijn echtgenote die avond bij ons voegde.
Mike zorgde op de zaterdag voor een unieke afsluiting van de week. We waren de gast van The Wilton Fly Fishing Club en kregen de eervolle gelegenheid te mogen vissen in hun rivier de Wylye.
De Wilton Club heeft een lange, rijke historie die terug gaat naar 1880. Door zeer zorgvuldig en deskundig beheer door de jaren heen, behoort de Wylye tot het beste wat de chalkstreams aan vliegvissers te bieden hebben. Ook deze week weer waren diverse leden hele dagen druk met de oevers en de begroeiing daarvan. Al die inspanningen hebben ervoor gezorgd dat de Club in 1999 gehonoreerd is met de Wild Trout Society Habitat Award. In 2006 was men runner up in dezelfde Award en won zij de Charles C Ritz Habitat Award.
In die rivier mochten wij, eenvoudige vissers uit Nederland, onze lijnen strekken. Dat was niet alleen een privilege, maar ook een geweldige viservaring.
De rivier zit vol met sterke en gezonde vlagzalmen die zorgen voor mooie sport. Een compliment voor de leden die daar aan hebben bijgedragen is op zijn plaats.
En natuurlijk zijn wij Mike en zijn collega’s dankbaar dat we die gelegenheid kregen.
Een waardevol hoogtepunt van een door hem uitstekend georganiseerde week.
Onze reisdag terug was nat en nog eens nat, in feite geen minuut dat het niet regende. Maar, wij zaten droog in de auto en hoefden geen droge vliegjes meer aan te binden.
In de hoop een boot eerder te hebben, waren we op tijd vertrokken, echter de twaalf uur boot vervoerde alleen vracht, dus hadden we wat meer tijd voor koffie en een tevreden en dankbare terugblik op de afgelopen dagen.
Verslag door Gert Sluis, oktober 2008
Grayling Society Holland 