Vistrip Yorkshire 1999

Verslag Yorkshire fishing trip 10-17 oktober 1999 door  6 leden van de GS-Holland

 Vooraf
Na een voorbereiding van enkele maanden van Ben Bod met Steve Rhodes (Area Secretary Yorkshire) en Mike Adams (voormalig voorzitter van de Yorkshire Game Fishers en President van de Wakefield Metropolitan Angling Club), zijn Rob en Esther Dings, Jan en Peter te Moller en Wim van Montfoort vergezeld van zijn vrouw Lea, samen met Ben voor een week vissen naar Yorkshire gegaan.

De nachtboot zondagavond 10 oktober van Rotterdam naar Hull bleek een comfortabele verbinding. Uitgerust aangekomen in Engeland kon na een autorit van minder dan 3 uur naar Skipton maandagmiddag al gevist worden.

Gelogeerd werd in de Craven Heifer Inn in Skipton, een niet te dure en goede accommodatie waar ook voor lunchpakketten kon worden gezorgd en voor een redelijke prijs kon worden gegeten.

Onze Engelse gastheren hadden bijna elke visdag voor ons geregeld. Zelfs voor het aanschaffen van de staatsvergunning behoefde geen tijd verloren te gaan, die lag al klaar bij onze aankomst in de Inn. Ook suggesties voor geschikte vliegen voor deze tijd van het jaar hadden we tevoren al van Steve gekregen: vooral kleine vliegen (maat 16/18) en v.w.b. Klinkhamers de grotere maten (10-12) en natuurlijk de bekende caseless- en peeping caddish nimfs. Ook de traditionele Yorkshire spiders, maar dat was niet zo gemakkelijk vanwege het hackle materiaal waar niet aan te komen is.

Maandag 11 oktober
De maandagmiddag werd gevist in de buurt van het hotel, in de Wharfe bij Addingham. De plaatselijke postkantoorhouder die ons de daytickets verkocht kon ons – ingeseind door Steve – vertellen waar we het beste konden vissen. Hoewel Esther al binnen enkele minuten een mooie bruine forel boven water wist te halen, viel de vangst verder tegen. Ook bijna geen rise te zien. Steve weet dat die avond onder meer aan het feit dat de waterstand een ruim week tevoren nog zeer hoog was door de extreme regenval 110 mm water in enkele dagen! Die week zou het vissen dan ook praktisch onmogelijk zijn geweest.

Die eerste dag moesten we op tijd terug zijn in het hotel. Na het diner zouden we een “social and flytying evening” hebben met onze gastheren en begeleiders die week. Een buitengewoon gezellige avond waar onder het genot van een pint de nodige vliegen werden gebonden en uitgewisseld. Steve en Mike lieten zien hoe een Yorkshire spider echt gemaakt moest worden (vooral mager hackelen!). Rob uiteraard zijn specialiteit, de Klinkhamer. Ook werd het programma dat door Mike was uitgewerkt voor die week, doorgenomen. Dit totdat we door de barkeeper eraan herinnerd werden dat het om 11.00 uur afgelopen was met de pret. Wij moesten wel even wennen aan de strikte Engelse sluitingstijden.

Dinsdag 12 oktober naar de Ure bij Melmerby in de Norton Conyers Estate, waar Brian Morland de riverkeeper is. Dit was georganiseerd door Nick Halstead, de huidige voorzitter van de YGF die ons die dag ook gidste te samen met Steve Makin, een lid van de YGF. Ons aantal maakte het nodig ons in 2 groepjes te splitsen die om beurten in het boven- en benedengedeelte van de stretch gingen vissen.

Nick liet ons kennismaken met Brian die daar ook eigenaar is van een fraai aangelegd vismeer een soort put & take, de Bellflask Fishery. Een bijzondere man die de gehele natuur tot zijn hobby en wetenschap bleek te hebben gemaakt.  Niet alleen de vissen en biotoop in zijn stretch en meer, maar ook de flora en fauna in zijn garden. Dat hij ook aan andere genoegens denkt bleek aan het einde van de visdag toen hij ons trakteerde op een nice drink met wijn, plates met kaas, paté, pies etc. Het was een complete maaltijd en bijzonder gezellig. Zijn meer bewonderend waarin forellen tot 12 pond zwemmen en die we ook zagen stijgen, hebben we ons dit alles goed laten smaken. Het was geweldig!

Nick liet ons die dag zien hoe je een dropper moest maken en was verder de hele dag druk doende om ons van alles te vertellen over de rivier en het beheer door Brian en verder met het maken van foto-  en vidio-opnamen van ons. Dit onder andere voor een artikel in de Angling Times, de weekly Engelse hengelsportkrant, wat hij op zich genomen  had. We zijn zeer benieuwd!

De rivier tussen de rotspartijen bood een fantastisch gezicht en veel stijgende vis. De vangst was dan ook aanzienlijk beter dan de vorige dag, een topdag zo bleek ons later, hoewel toch hoofdzakelijk kleine vlagzalm die voor de meesten van ons ook moeilijk bleken te haken. Volgens Nick lag dit vooral aan de bijzonder gunstige paai-omstandigheden van de laatste jaren, waardoor kleine vlagzalm de snelstromende en voedselrijke gedeelten dicht bevolken, als gevolg waarvan de grotere vlagzalm om aan voedsel te komen de diepere pools downstream opzoekt. Hij bleek trouwens zelf met de vangst minder moeite te hebben. De enkele minuten dat hij viste had hij al een mooie vlagzalm aan zijn dropper. Wij hebben dit niet geprobeerd, kon ook allemaal niet op dit voor ons onbekende water.

Wim bleek ‘s morgens op de downstream stretch succes te hebben gehad met een zwarte goudkop nimf op de diepe pools. ‘s Middags ving hij behalve een aantal vlagzalmen ook een mooie kopvoorn (chub), een vissoort waar door de Engelsen gericht op gevist bleek te worden, eveneens op de zwarte goudkop.

Bij de lunch hebben we nog kennis kunnen maken met de Engelse stijl van picknicken, tot onze grote verbazing was Steve Makin aardappels aan het bakken op zijn primus. We mochten allemaal proeven. Erg leuk.

Na de lunch werd gewisseld van traject. Rob wist na de middag zijn disaster van ‘s morgens volledig goed te maken met zijn Klinkhamers op het upstream gedeelte waar Ben ‘s morgens ook aantal vlagzalmen aan zijn Small Dark Olive had gevangen. Jan en vooral Peter vingen ‘s middags op het downstream gedeelte goed met de SDO van Ben. Aan het einde van de middag weer naar Brian Morland waar wij, zoals gezegd, een nice party hadden.

Op woensdag 13 oktober naar de Nidd onder begeleiding en als gast van Mike Adams de President, en Geoff Armstrong, de Secretary van de Metropolitan Angling Club. Een deel van ons in de stretch van de Metropolitan Angling Club in Summerbridge, en de anderen naar een ander gedeelte van de Nidd in Birstwith waarvan Stuart Holmes met zijn vrouw Linda eigenaar en riverkeeper is. Zaterdag zouden we van traject wisselen. Wim was er deze dag niet bij, een dagje winkelen met Lea in Harrogate.

De vlagzalmen bleken aanzienlijk groter dan wij gewend waren de dagen ervoor. Veel rond de 35 cm en ook grote bruine forel tot die maat. Een excellente doch wel tricky rivier door de grote en gladde stenen in het water. Ben en vervolgens Jan moesten de eerste dag op deze rivier dan ook bekopen met een nat pak. Hoe dat komt? Wel, je bent bezig met een vlagzalm die je voortdurend ziet stijgen op een lastige plaats, en je doet in tranche een stap opzij en daar lig je. Behalve een nat vest en shirt weinig aan de hand gelukkig, het strakke neopreenpak had de onderkant droog gehouden.

Met de natte shirts wist Mike raad, hij bleek “spare” sweeters bij zich te hebben, eerst voor Ben en even later ook nog voor Jan. Hij was op ons gestuntel kennelijk voorbereid. Sindsdien gaan wij in Yorkshire door het leven als de “swimming Dutchmen” in plaats van de “flying Dutchmen”, wij zijn dus wel behoorlijk gezakt. Lering voor ons: altijd droge kleren bij je hebben en nooit een stap opzij of achteruit doen bij het waden in dit soort water.

Het visresultaat: Evenals de Ure de vorige dag een topdag. Voor de meesten van een aantal mooie grote vlagzalmen en browns, niet excellent volgens Mike, maar zo verzekerde hij ons, toch erg goed voor de eerste keer in Yorkshire. Door allen droog gevangen dacht ik en voor Ben waren de favorite vliegen  weer de parachutestijl gebonden SDO en Iron Blue op maat 18, evenals voor Jan en Peter. Rob had de meeste weer gevangen op zijn Klinkhamers.

Op donderdag 14 oktober naar de Wharfe bij Burnsall als gast van Steve Rhodes die de vergunningen voor ons geregeld had. We werden ‘s morgens bij Barden Bridge opgewacht door de voorzittter van de plaatselijke vereniging, Howard Ratcliff, en de Area Secretary van Lancashire, Dave Jones, die ons de vergunningen overhandigden en ons wegwijs maakten over het traject. Die dag moesten we het verder alleen doen. Steve had zich helaas zelf niet vrij kunnen maken van zijn werk, omdat we kort daarvoor de dagen omgezet hadden om een door Nick te verzorgen verslag voor de Angling Times op de Ure op dinsdag mogelijk te maken. Jammer maar je kunt niet alles hebben.

We konden vissen vanaf de brug bij Barden Bridge tot voorbij Burnsall waarbij we ons ook weer in twee groepen splitsten, om na de lunch in de Craven Arms, de pub in het schilderachtige Appletreewick te wisselen. De natuur was overweldigend door het heuvel- en rotsachtige gebied en vooral ook de pittoreske en schilderachtig landschappen met weitjes en schuurtjes tegen de hellingen, grensmuurtjes van gestapelde rotsblokken, en mooie wandelpaden langs de rivier waar druk gebruik van gemaakt werd. De vangst viel in vergelijking met de twee voorgaande dagen tegen, hoewel hier wel enkele persoonlijke records gevestigd werden. Bij de brug in Burnsall ving Jan een vlagzalm van 39 cm op de gele Tup’s (imitatie van o.a. de Pale Evening) die hij van Mike Adams gekregen had. Hij koestert het restant van de vlieg nog steeds.

Vrijdag 15 oktober opnieuw naar de Wharfe maar nu bij Bolton Abbey. Een dagje ticketvissen op deze bekende plek. Voor deze stretch “The Strid” moest de vergunning gehaald worden bij Charly Hoyle, de Fishing Manager van Bolton Abbey.

Ook hier een overweldigende natuur, evenals de rivier die hier gekenmerkt wordt door gevaarlijke stroomversnellingen, waarvoor we door onze gastheren gewaarschuwd waren. Elk jaar schijnen hier enkele mensen te verdrinken doordat ze meegesleurd worden door het water. Voor ons reden om niet te ver te waden.  Vooral hier een zeer afwisselende rivier met rustige pools waar goed te vissen was en wat verder weer zeer sterke stroomversnellingen. Alleen Rob die het lef had om naar een grote uit het water opstekende steen te waden wist hier behoorlijk te vangen. De anderen weinig tot niets.

Vrijdagavond napratend met Steve Rhodes werd mij verduidelijkt waarom wij op deze, zijn favorite rivier, zo matig gevangen hadden. De Wharfe is inderdaad een moeilijke rivier doordat elk gedeelte volkomen anders is en bovendien wisselend anders in de tijd. Dit niet alleen v.w.b de karakter van de rivier zelf maar ook het insectenleven, op een gedeelte zie je helemaal geen insecten en rises en honderd meter verder kan het geheel anders zijn. Vandaar zijn devies “keep walking and looking”. Wellicht hebben we dit toch nog te weinig gedaan, hoewel we zeker niet stilgezeten en flink wat afgelopen hebben. Maar toch goed om te onthouden!

Vrijdagavond een gezamenlijk diner in de Inn met onze gastheren en begeleiders waarvan de meesten vergezeld van hun vrouwen. Evenals maandagavond bijzonder fijn en gezellig, nu niet binden maar onderlinge kennismaking en leggen van contacten en natuurlijk veel (sterke) verhalen, niet in het minst door de pints.

Op de dag van ons vertrek op zaterdag 16 oktober nog naar de Nidd met Mike Adams met wisseling van stretch ten opzichte van woensdag. Ook nu weer goed gevangen door de bank genomen en weer grote vlagzalmen en browns. Jan nu, evenals Peter de vorige dag, op het gele puntje van Rob die zij de “Rob- Esther vlieg” willen noemen. Mike was in ieder geval tevreden over ons. Voordat we omstreeks 14 uur naar Hull moesten vertrekken kwam Rod Calbrade de editor van de GS Journal nog even langs om een groepsfoto te maken. Hij bleek op het andere traject bij Birstwith al in het water gesprongen te zijn om een close up actiefoto van Rob te maken. Wij zijn benieuwd!

Rod vroeg mij om een artikel voor de Journal te maken. Ik heb hem dit graag toegezegd.

Samenvattend: Een geweldige en fijne visweek, vooral door de enthousiaste inspanning en medewerking van de Yorkshire mensen. Het vissen was geweldig, de vangst niet bijzonder, het bijzondere was het plezierige en gezellige contact bij het vissen en gezamenlijke gezellige avonden met hen en hun vrouwen. Voor ieder van ons voor herhaling vatbaar, en naar mijn stellige indruk ook van hun kant. Zonder de andere Yorkshire mensen tekort te willen doen danken wij in het bijzonder Steve Rhodes, Mike Adams en Nick Halstead voor hun werk voor ons.

Vliegen die we in behoorlijke aantallen gezien hebben: de Small Dark Olive en Iron Blue, sedges in verschillende maten en veel kleine steenvliegjes (Needle Flies). Rob heeft nog een Autumn Spinner gevangen, vrij zeldzaam in deze tijd van het jaar.

Vangstresultaten ga ik niet publiceren. Niet omdat ze niet zo bijzonder zijn, maar omdat dit van ondergeschikt belang is in vergelijking met het plezier dat we gehad hebben met het vissen in de overweldigende natuur en het bijzonder fijne contact met de Yorkshire- mensen. Het enige wat wat dit betreft gezegd behoort te worden is dat Rob met zijn vangst eenzaam bovenaan prijkte.

Ben Bod, 4 december 1999